در حالِ ساخت یک خانهباغ هستم؛ فامیل، دوست، آشنا و غریبه... خلاصه هر که از راه میرسد، یک طرح و نقشهای میدهد! و من، نه تنها هیچکدام را رد نمیکنم، بلکه همه را تایید و حتی بهبه و چهچه هم میکنم! اما در عمل، طرح و نقشه و نظرات خودم و همسرم را اجرا میکنم.
مادامی که بگوید دیگر پیر شدهام، بدان که هنوز جوان است؛ چنانچه بگوید من که سنی ندارم و هنوز جوان هستم، بدان که دارد پیر میشود.
به خاطرِ این که حملِ بر بیادبی نباشد، حرفهای نادرست را تائید کردهام!
در جستجوی خود، خودم را در جایی یافتهام که از آن میترسیدم...
سن که بالاتر میرود، حسرت خوردن بعضی چیزها، میماند بر دل آدم! به خاطر فشار خون بالا، و قلبی که یک بار عملِ جراحی باز رویاش انجام شده، نتوانستم به آشِ بلغور، آب ترشیِ فلفل اضافه کنم...
کسبِ روزی حلال، دیگر ممکن نیست؛ فرزندانمان را حرامخور تربیت کنیم؛ وگرنه از گرسنگی خواهند مرد!
ما از ترس طرد شدن، مدعی شدیم کسی هستیم که نبودیم؛
و آخر سر، تبدیل شدیم به رونوشتی از باورهای مادر، پدر، معشوقه، دوستان، آشنایان و جامعه...
- با کمی تغییر از وبلاگ
قیمتِ گوشی موبایلی که کنار گوشش بود با قیمتِ ماشینی که زیرِ پایاش بود همخوانی نداشت!
یک باغ نقلی خریدهام. با درختان بِه و زردآلو. دارم تدارکات ساخت یک خانهباغ نقلی را انجام میدهم. چهل سالگی را رد کرده و به پنجاه سالگی نزدیکتر شدهام. دیگر وقتش رسیده بود که به طبیعت بازگردم. هرچند که در این سالها، زیاد هم از آن دور نماندهام. راستی! در باغ، انار و خرمالو و شاید سیب و عناب هم خواهم کاشت...
مستیم... مست و... نیست زِ مستی رهِ گریز...